این عبارت نشان دهنده یک وضعیت عمیقی است که احتمالا ناشی از خستگی، ناامیدی یا بی‌اعتمادی است. شخصی که این عبارت را می‌گوید، به نظر می‌رسد که دست از تفکر و پاسخ دادن به سوالات برداشته و تمایلی به ارتباط بیشتر ندارد. این ممکن است ناشی از فشارهای روزمره یا مشکلات ذهنی و روانی باشد که شخص را به یک وضعیت بی‌حسی و توده‌ای تبدیل کرده است.