در این سرود، محمدعلی بهمنی از مادرش به عنوان پرورشگر و محافظ خود تشکر میکند و احساسات خود را نسبت به محبت و حمایت بی‌پایان او بیان میکند. او مادر خود را به عنوان شخصیتی مهم و پر ارزش در زندگی خود توصیف میکند و از قدردانی و ادای احترام به او خطاب میکند. این سرود نشان از ارتباط عمیق و لطیف بین مادر و فرزند دارد و به معنای ارزشمندی مادرانه و اهمیت این رابطه در زندگی انسان‌ها اشاره میکند.