در این عنوان، اشاره به لحظه‌ای که حامد آهنگی احساسی می‌شود و اشک به چشمانش می‌ریزد، شده است. این جمله نشان‌دهنده آن لحظه احساسی و عمیقی است که هنرمند در آن قرار گرفته و احساساتش را به شکلی شفاف و قوی بیان کرده است. این عنوان می‌تواند به شنونده‌ها احساسات شدیدی انتقال دهد و آن‌ها را به تفکر و تأمل در احساسات خود و دیگران وادار کند.