این جمله به معنای این است که وقتی مشکلات یا ناراحتی‌هایی در زندگی ما وجود دارد، ممکن است قادر به دیدن عیوب و نقاط ضعف خود نباشیم و اهمیت ندهیم که چگونه می‌توانیم خودمان را بهبود دهیم. بنابراین، باید از حالت روحی خود آگاه باشیم و تلاش کنیم برای بهبود وضعیت و رسیدن به حالتی بهتر.