در دهه ۶۰، بسیاری از دختران ایرانی به دلایل مختلف از ازدواج خودداری می‌کردند. این دلایل شامل مسائل اقتصادی مثل دسترسی محدود به منابع مالی، مسائل اجتماعی مثل برخورداری از زندگی مستقل و حمایت از حقوق زنان و همچنین مسائل فرهنگی و آموزشی مثل تحصیل و شغل داشتن بود. این دختران بیشتر به دنبال خودمختاری و تحقق آرزوهای شخصی خود بودند و از ازدواج به عنوان راهکار اصلی برای پیشرفت و موفقیت در زندگی خود انحراف می‌دادند.