در این خوانش، استاد شهریار با استفاده از اشعار خود، توانسته است زیبایی و عمق شبهای تاریک و پر از انتظار بهمن و اسفند را به تصویر بکشد. او با استفاده از زبان شعر و تصاویر شعری، احساسات و اندیشه های خود را به گونه ای منتقل می کند که باعث احساس همدلی و همزیستی با مخاطب می شود. این خوانش، نشان از استعداد و استاد شهریار در ادبیات و شعر ویژه ایرانی دارد.