در غزل شماره دو از دیوان حافظ، شاعر در بیت اول به تردید و شکوک خود در مورد عشق و عاشقی اش اشاره میکند و می‌گوید که هیچ کس درباره یقین و واقعیت عشق صد در صد مطمئن نیست. در بیت دوم، حافظ به همواره تغییرات و نوسانات احوال و حوادث زندگی انسان اشاره میکند و می‌گوید که هیچ ...