سروش در این عبارت می‌گوید که او در هنگام تنهایی و خلوت، قرآن را گوش می‌دهد و با آن ارتباط برقرار میکند. این نشان از توجه و اعتقاد او به ارزش و اهمیت قرآن و اعتقادات دینی او دارد. او این فعالیت را به منظور پیدا کردن راهنمایی و ارامش در زندگی انجام می‌دهد و این ارتباط و اعتقاد به قرآن او را با آرامش و آرامش داخلی پر میکند.