وحدت به معنای یکپارچگی و اتحاد در اعتقادات و عملکردهای دینی است، در حالی که بدعت به معنای ابتکار و ابداع خودسرانه در مسائل دینی است. وحدت به وجود آمدن نوآوری‌ها و دیگر راه‌های نوآوری نیز توجیه می‌شود، اما بدعت ممکن است به تعصب و انحراف از معتقدات اساسی ادیان منجر شود. بنابراین، توجه به وحدت و استفاده از روش‌های نو و نوآورانه برای ارتقای عقیده و عملکرد دینی بسیار مهم است.