این جمله نشان دهنده این است که نویسنده از اهمیت واقعیت و محبوبیت واژه‌ها و افکارش در مقابل تأثیر لایک‌ها پیروی نمی‌کند. او تا زمانی که 20 لایک را نمی‌رساند، می‌خواهد اصالت خود را حفظ کند و توجه به اعتقادات و نظرات خود داشته باشد. این جمله به ما یادآوری میکند که مهمترین چیز اثرگذاری و ارزش واقعی محتوا و اندیشه‌های ماست، نه تعداد لایک‌ها یا تأثیر اجتماعی.