حسین طاهری، زمانی که در خانه تو رسید، هوای فراموش شده از دهات را با خودش به خانه شما آورد. نگاه کوچک او به همه جای خالی شما، شرق و غرب خانه را پر کرد. بی هوشی شبهای بی اجتماعی در آن خانه را به رقص و ختن تبدیل کرد. این زائر حتی تمامی خمیر و خشکبارهای از هم گسسته خانه را ...