در این داستان، پسر شهربانو به نام منصوریان، به خاطر ترک مادرش به قراری فرستاده می‌شود و این جدایی باعث اشک‌های شدید او می‌شود. این واقعه نشان‌دهنده احساسات عمیق و بی‌قراری پسر نسبت به جدایی از مادرش است و نشان می‌دهد که حتی پسران شهربانو هم احساسات قوی و عمیقی دارند که به ظاهر ممکن است نشان ندهند.