شخصی به نام احمد در برنامه زنده شبکه سه، شعری ترکی خیابانی با غم و اندوه به یاد مادرش خواند. صدای او از درون شعر به درد و فریاد مادرش پیوسته بود و اشک‌های بسیاری بر گونه‌هایش جاری شد. تمام حضار در استودیو به این غم و احساس پرشور نفس کشیدند و احساس کردند که با این شعر، احمد غم و اندوهش را به اشتراک گذاشته و از مادرش یاد میکند. این اجرا با تکرار و اشاره‌هایی به معنی این شعر، غنی و پرمغز شده بود و احمد موفق شد تا تمام حضار را به وجد بیاورد.