این جمله نشان‌دهنده اهمیت و ارزش قلب سلیمانی و پیروان او است که با عشق و ایمان به او امروز نیز در حال پیروی از دستورات قاآنی و در مقابل مردان نجنگیده‌اند. این جمله به معنای ادامه‌ی مبارزه و تلاش برای دفاع از ارزش‌ها و ایده‌هایی است که سردار سلیمانی به آن‌ها اعتقاد داشت.