این حدیث مشهور درباره حضرت علی (ع)، حضرت فاطمه (س)، امام حسن (ع) و امام حسین (ع) است که در روایتی از امام صادق (ع) بیان شده است. حضرت امام صادق (ع) این حدیث را با صدای آوازگانه و شفاف خود به قومی که کِساء به حرف می‌آورد، از خُؤلی می‌نمود. این حدیث مهم قرارداد در طول تاریخ اسلامی به عنوان یکی از پرمعناترین و تمام کننده‌ترین احادیث خوانده شده است.