این جمله به معنای این است که هر کجا که باشیم، هر جایی که حضور داشته باشیم، امیدواریم که به زیارت مکه مکرمه و کربلا معظمه برویم و پناهی از امام حسین (ع) و امام عباس (ع) با خداوند داشته باشیم. این جمله نشان از علاقه و ارادت به اهل بیت (ع) دارد و امیدواری به حفظ و حمایت از ارزش‌های اسلامی است.