آوای بندری یکی از موسیقی‌هایی است که از زمان‌های قدیمی در مناطق ساحلی و بندری ایران شنیده می‌شود. این نوع موسیقی معمولاً بدون کلمات و صدای خواننده اجرا می‌شود و مخصوصاً برای رقص و جشن‌های محلی استفاده می‌شود. آوای بندری از لحن‌ها و اشعار محلی و معمولاً با استفاده از سازهای سنتی نظیر نی، تنبور و دف اجرا می‌شود و معمولاً باعث شادمانی و احساس غرور و اقتدار در افراد می‌شود. این نوع موسیقی به عنوان بخشی از فرهنگ و تاریخ بندری‌ها و جوامع ساحلی ایران محسوب می‌شود.