درخت کهنسال جدای از گوناگونی همواره نماد جاودانگی ست، نسل‌ها از پی نسل ها میگذرند اما او همچنان استوار سایه می گستراند.
اگر روزی به زبان آید هزار هزار حرف دارد که با تو بگوید؛ چه معشوقه ها که در سایه سارش دل به هم داده و چه عاشق هایی که بر او تکیه کرده و آه از نهاد در داده اند! بر شاخه هایش تاب بسته اند و با وجود پیری آنچنان نو، پر از خنده ی یک کودک شده!