در بخش دوم از مثنوی ارواح با نام "برون‌روی روحانی"، مولانا به بررسی و توصیف روحانیت و عشق به خداوند می‌پردازد. او توضیح می‌دهد که روحانیت نه تنها یک وضعیت دینی است، بلکه یک روح وجودی است که با خداوند ارتباط برقرار میکند. مولانا در این قطعه از مثنوی به اهمیت عشق و انس با ذات الهی و تأثیر آن بر زندگی انسان اشاره میکند.