وقتی کودکی بودم، خیال‌پردازی‌های ذهن ناخودآگاهم در خواب‌های شبانه به واقعیت‌های جذاب تبدیل می‌شدند. اغلب به دنیایی پر از رنگ و لعاب و زیبایی‌های بی‌پایان پیوسته برآمده از خاطرات گذشته می‌روفتم. هنوز هم گاهی احساس می‌کنم این خاطرات نه‌تنها جزء‌های داستان زندگی من بوده‌اند، بلکه پیوندهای مهمی بین من و خاطرات قدیمی‌ام ایجاد کرده‌اند. این اتصالات باعث می‌شود در خواب‌هایم به‌صورت ناخودآگاه با گذشته‌ی خود روبرو شوم و تا حدی حساسیت ناخودآگاه و رویاییم تقویت شود.