این جمله نشان‌دهنده احساسات عمیق عشق و اشتیاق به یک شخص خاص است که در زندگی شخص متکلم بوده است. این عبارت نشان‌دهنده این است که این شخص هنوز به یاد آن فرد است و دلش از دست دادن او هنوز تنگ و اندوهگین است. این عبارت جزو عبارات عاطفی و احساسی است که اغلب در مواقعی که فرد از فرد دیگری جدا شده است و هنوز احساس اشتیاق و اندوه میکند، به کار می‌رود.