در این عنوان، محمدرضا شریفی نیا به موضوع بیتوجهی به هدف خلقت اشاره میکند. او با تاکید بر اهمیت و جلوهیابی از هدف خلقت و تلاش برای رسیدن به آن، انتقاد میکند. این عنوان نشاندهنده نگرانی و نقد او نسبت به بیتوجهی و مردود شمردن اهداف اصلی و ارزشمند است.