پارکینسون یک بیماری نوروتولوژیکی است که تاثیر مستقیم بر سلول‌های عصبی مغز دارد. این بیماری باعث اختلال در تولید دوپامین، مواد شیمیایی که وظیفه کنترل حرکت و هماهنگی حرکات عضلانی را دارد، می‌شود. نتیجه این اختلال، افزایش فعالیت عضلات مقابل و کاهش فعالیت عضلات قابل کنترل است که باعث لرزش، سختی حرکت و کرختی در حرکات شخص مبتلا می‌شود. راهکارهای درمانی شامل مصرف داروهای تنظیم کننده دوپامین، فیزیوتراپی، تمرینات ورزشی، تغییرات در رژیم غذایی و در صورت لزوم، روش‌های جراحی می‌باشد. بهترین راه برای مدیریت و کنترل بیماری پارکینسون، مشاوره با پزشک متخصص مغز و اعصاب و استفاده از ترکیبی از روش‌های درمانی مختلف است.