هر دم چو شرر زبانه می‌گیرمهر لحظه تو را بهانه می‌گیرمگاهی به امید آنکه می‌آییگرد از سر و روی خانه می‌گیرمبا عکس تو من چه مجلس ختمیدر خلوت خود شبانه می‌گیرمگه موی تو شانه می‌زنم، گاهیتابوت تو را به شانه می‌گیرمتو قلب مرا نشانه می‌گیریمن قبر تو را نشانه می‌گیرمتو جانب خود گرفتی و رفتیمن جانب خویش را نمی‌گیرمبا کوچکیم سراغ جسمت رااز وسعت بيكرانه می‌گیرمروزی که محک خورند گوهرهادامان تو نازدانه می‌گیرم•••شعری از :عباسعلی مهدی•••