بالا بلند!بر جلوخانِ منظرمچون گردشِ اطلسیِ ابرقدم بردار.از هجومِ پرنده بی‌پناهیچون به خانه بازآیمپیش از آن که در بگشایمبر تختگاهِ ایوانجلوه‌ایی کنبا رُخساری که باران و زمزمه است.چنان کن که مجالی اَندَکَک را درخور است،که تبردارِ واقعه رادیگردستِ خستهبه فرماننیست.- ما را در اینستاگرام و تلگرام دنبال کنید : @Time_Dialog