یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های اسلامِ امام خمینی نسبت به همه‌ی قرائت‌هایی که از اسلام و تشیع دیده و می‌بینیم، را می‌توان در این سخنان امام یافت. آنچه که امام اسلام ناب می‌نامدش ظاهرا از اساس هیچ ربطی به اسلام مناسکیِ دور و برمان ندارد...
ببینید که آن پیرِ فرزانه، چگونه بساطِ ظاهرگرایان را بر هم می‌زند و می‌گوید:
کسی که همه کارهای واجب و مستحب را هم به جا بیاورد،
آدمی باشد که سه وقت نماز می‌خواند،
در مساجد می‌رود،
آدمی باشد که احکام خدا را همه را ترویج میکند،
موافق رضای خدا عمل میکند،
همه کارهای خوب را میکند،
از همه کارهای بد هم اجتناب میکند،
[لکن این‌ها] برای بهشت رفتن کفایت نمی‌کند...
این آدم اگر در مقابل سلطان جائر #ساکت باشد، جایش در همان طبقه‌ای از جهنم است که سلطان جائر هم آن‌جا است...
و خیال می‌کنیم که این‌ها حرف‌های جدیدی است و پیامبری ظهور کرده! امام صراحتا متن خطبه‌های حضرت سیدالشهداء را به ما یادآوری می‌کنند و خدا می‌داند چقدر از این خطبه‌ها و چقدر از این مبانی هست که از خاطرمان پاک و یا کمرنگ شده..