مرجان‌ها و اسفنج‌ها، به عنوان "جنگل حیوانات آبزی" شناخته می‌شوند، چرا که فضایی سه‌بعدی و چندلایه مانند جنگل‌های خشکی برای تغذیه، مخفی‌شدن و نوزادگاه مورد استفاده آبزیان قرار می‌گیرند. اما هرجا ماهیان کوچک جمع باشند، بلافاصله حیوانات بزرگتر هم دیده می‌شوند.
ماهی هامور، بزرگترین ماهی استخوانی نواحی مرجانی و یک شکارچی قهار است که گاهی جثه‌ای اندازهء یک گوساله دارد. با دهان بزرگش می‌تواند هر ماهی را فرو بدهد.
مار آبی که گاه سمّی قویتر از بعضی مارهای خشکی دارد آبزی مرگبار دیگر نواحی است که با خصوصیات فیزیکی خاص خود می‌تواند در جستجوی شکار، وارد حفره‌های آبسنگ‌ها بشود.
در نواحی بالایی مرجان‌ها، امواج مانند یک جارو، آبزیان کوچکتر را در یک نقطه جمع کرده و تبدیل به خوراکی جذاب برای شکارچیان میکند.
فهرست ماهیان آبهای جنوبی ایران: