“تسلیت”
با کدام ترازو سنگینی این داغ را وزن کنیم؟
وقتی قاتل و مقتول برادران ما هستند!
چون خدیجه(س) به تماشای پیامبری ایستاده ایم که از دست جهالت فرزندانش سنگ خورده است و چشمانمان سیراب اشک است،بر پیامبر و فرزندانش!
انگار نوحی هستیم
ایستاده بر عرشه ی کشتی
و شاهد غرق شدن همسر و فرزندانمان!
نه! من طاقت ایستادن و نگاه کردن ندارم!
دل به دریا خواهم زد!
و این داغ بزرگ را مویه خواهم کرد!
تاریخ تکرار نمی شود،
این ماییم که درس نمیگیریم!
این ماییم
که سنگ شده ایم،
گلوله شده ایم،
آتش شده ایم...