این جمله به ظاهر خنده‌دار و عجیب است اما معنای عمیقی دارد. این جمله ممکن است نشاندهنده این باشد که فردی بیش از حد به دنیای مواد و مصرف معتاد شده است و احساس بی‌اهمیتی و خستگی در زندگی دارد. یا ممکن است نشاندهنده این باشد که فرد می‌خواهد از شرایط دشوار زندگی فرار کند و به عنوان یک فراری به مرگ فکر میکند. در هر صورت، این جمله نشانگر این است که فرد به یک زمینه تاریک و ناامید برده‌شده و باید حمایت و کمک دریافت کند.