شهریار، استاد شاعری معروف در ادبیات فارسی، با گذشت سال‌ها و پیر شدن، هنوز هم جذابیت و زیبایی خود را حفظ کرده است. اما گاهی او نیز به یاد جوانی می‌افتد و دلش به زمانی که جوان و پرانرژی بوده، می‌کشد. این تضاد در شخصیت او نشان از غنی بودن احساسات و تجربیات او دارد و نشان از عمق و پختگی شخصیت او است.