در این عبارت، عارف از پشیمانی و تاسف خود نسبت به اجرای خود برای علی ابراز میکند و این اظهاریه نشان از حسرت و ندامت او نسبت به کاری است که انجام داده و اکنون پشیمان است. او خود را با یک سگ مقایسه میکند تا بیان کند که اجرایی که انجام داده نادرست و ناشایسته بوده است.