این جمله معمولا به معنای ابراز تسامح و درک برای اشتباهی که شخص دیگری مرتکب شده است و نشده استفاده می شود. در واقع تاکید بر این نقطه است که اگر شخص دیگری خطایی انجام داده است، بهتر است که این موضوع بیان شده و یا اعتراف شده تا مسئولیت توسط هر دو طرف پذیرفته شود.