کيهان کلهر ارادت و قدرداني خود را با نوشتن اين جملات از سيد جلال محمديان؛ خواننده برجسته موسيقي اصيل نشان داد:
ميدانم که «سيد جلال محمديان» را قديمي‌ها و آنها که سالهاي جنگ را زيسته‌اند بخوبي مي‌شناسند اما آشنايي من با ايشان به پيش از آن ايام تاريک برمي‌گردد.
سيزده چهارده ساله بودم که ميديدمشان، سالهاي راديو کرمانشاه، قبل از انقلاب، آواز خواني با صدايي گرم، سخت‌کوش و از خانواده‌اي اهل هنر و موسيقي، صدا را از پدر به ارث برده بودند اما جز صدايشان چيز ديگري هم بود اين ميان که در تمام قريب به چهار دهه‌ي اخير من را هر روز ارادتمندتر و مفتخرتر به سلام و عليکمان نگه داشته و آن دل دريايي اين مرد شريف است که مويِ زود سپيد ايشان از آن آب خورده...
«سيد جلال» گنجينه‌ي حيّ و حاضري هستند در کمال بي‌ادعايي و تواضع که در مکتب بزرگاني چون استادان «علي‌اصغر بهاري» و «محمود کريمي» علم موسيقي را فرا گرفته‌اند و از سال پنجاه و پنج براي سالها، هر هفته کلاسهاي آوازشان با «استاد شجريان» نيز برقرار بود.
پيشنهاد ميکنم با صبر و دقت آوازهاي لطيف و بي نقص ايشان را بشنويد چرا که تخصصشان آوازخوانيست، درين پست بخشي از تصنيف «شيرين، شيرين» با شعر و آهنگسازي جناب آقاي «هاشم ربيعي» را بجهت علاقه‌اي که مردم سراسر ايران به آن دارند انتخاب کردم و البته که آنرا با صداي مرحوم «شهاب جزايري» و مرحوم «هايده» نيز شنيده‌ايد.