خوابِ خوشِ شبهایی ، مَهرویِ دِلارایَم
شوقِ نِگَهَت باشد در مَتنِ تَمَنایَم
من مُل خَراباتم آن شاعِرِ خوش ذاتم
رازِ دِلِ مَه گُفتَم من شاعرِ دِلهایم
مَطلعِ غَزَل هایم شاهَنشَهِ گُل هایی
فکرِ تو شود هر دم، صورتگرِ رویایم
پشتِ سَرِ من گویند کو شاعرِ بیدینَست
عشقِ تو شود دینَم محبوبه یِ یکتایم
بی تو دِلِ من شد خون، دریایِ محبت ها
موجِ مُتمادی زن، بر ساحلِ فردایم
علیرضا ملکی