شمه‌ای کوتاه از زندگی‌نامه حضرت شیخ کمال‌الدین و حضرت شیخ جلال‌الدین حسینی نقشبندی
حضرت شیخ کمال الدین، سلسله جنبان این خاندان، در اوایل سده‌ی نوزدهم میلادی در اطراف اشنویه متولد شدند و پس از بیش از صد سال عمر پربرکت در سال ۱۹۱۰ میلادی مصادف با ۱۳۲۹ هجری قمری در روستای زینوه شیخ، رحلت فرمودند.
خاندان حضرت شیخ کمال از سادات پیرخضری منسوب به حضرت سید محمدزاهد پیرخضر شاهو بوده که نسب ایشان از طریق امام علی الرضا به امام حسین سید الشهدا منتهی می‌گردد.
ایشان در عنفوان جوانی به محضر حضرت سید طه نهری، مشرف و متمسک به طریقه نقشبندیه شدند و پس از سیر و سلوک و طی مقامات عرفانی و همچنین تحصیل علوم قدیمه و شرعیه از جانب ایشان مجاز به ارشاد شدند. ایشان ابتدا در روستای خالدار، واقع در کردستان ایران، و سپس در روستای زینوه، واقع در کردستان عراق، به تأسيس مسجد، مدرسه و خانقاه همت گماشتند و چنان که برخی محققین نوشته‌اند: "شوق و ذوق و شور و وجدی را برپا نمودند و خلق زیادی از برکت تربیه‌شان بهره‌مند" شدند.
دومین فرزند ذکور ایشان، سید عبدالله ملقب به شیخ جلال‌الدین بودند که در محضر والد ماجدشان به تزکیه نفس و تهذیب اخلاق همت گماشتند و در شریعت و طریقت مجاز به ارشاد شدند.
ایشان تنها پنج سال پس از رحلت حضرت شیخ کمال‌الدین، ارشاد فرمودند و در سال ۱۹۱۵ میلادی مصادف با ۱۳۳۴ هجری قمری رحلت فرموده و در کنار پدر بزرگوارشان دفن شدند.
أَلَاۤ إِنَّ أَوۡلِیَاۤءَ ٱللَّهِ لَا خَوۡفٌ عَلَیۡهِمۡ وَلَا هُمۡ یَحۡزَنُونَ