در قسمت دوم از این داستان، قاسم بهمنی، پدر شهید مدافع حرم عمار بهمنی، به عنوان یک پدر فداکار و مقتدر به تصویر کشیده می‌شود. او به دلیل ایمان قوی و اعتقاد به اهداف نیکو و ارزشمند فرزندش، او را به دنبال راه خدا و مبارزه با ستم و ظلم تشویق کرده است. قاسم بهمنی با افتخار و بی‌تردید، شهادت فرزندش را به عنوان نمونه‌ای از فداکاری و ایستادگی در مقابل ظلم و ستم، قرار می‌دهد و جلوه‌های جبران‌ناپذیر از تسلیم و ضعف را به جامانده از شهادت فرزندش نشان می‌دهد.