اجراي «غدير» از اين قرار بود که سال دهم هجري، پيامبر«صلی الله علیه و آله و سلم» مي‌دانستند که چيزي از عمر ايشان باقي نمانده است. و در آن سال مأموريت يافته بودند که براي حجّ به مکّه بروند و اين سفر حجّ از پر جمعيت‌ترين سفرهاي حجّ در آن زمان بود. بر حسب برخي از نقل‌ها حدود صد و بيست هزار نفر در اين سفر پيامبر«صلی الله علیه و آله و سلم» را همراهي کردند. وقتي پيامبر«صلی الله علیه و آله و سلم» مناسک حجّ را انجام دادند، آيه نازل شد:
«يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَه
اي پيامبر، آن وظيفه‌اي را که بر عهده‌ي تو قرار داديم (منصوب کردن اميرالمؤمنين«سلام الله علیه» براي خلافت پس از ايشان و انجام تشريفات ظاهري آن)، بايد انجام دهي و به مردم ابلاغ کني. اگر اين کار را نکني، هيچ کاري انجام نداده‌اي؛ يعني اسلام منهاي ولايت مساوي با هيچ است. زحمات بيست ساله‌ي تو هيچ نتيجه‌اي ندارد مگر اين که اين کار را به انجام برساني.
خداوند چون مي‌دانست عده‌اي زير بار اين امر نمي‌روند و کارشکني‌ها شروع مي‌شود، خيال پيامبر«صلی الله علیه و آله و سلم» را از اين جهت هم راحت کرد و فرمود:
«وَ اللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاس»
خداوند تو را در مقابل مردم نگه مي‌دارد و محافظت مي‌کند.
خوب، همگي گفته‌ي پيامبر«صلی الله علیه و آله و سلم» را تصديق کردند. اين جا بود که پيامبر«صلی الله علیه و آله و سلم» دست اميرالمؤمنين«سلام الله علیه»
را گرفتند و بالا بردند و فرمودند:
مَنْ کُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِيٌّ مَوْلَاهُ