این غزل زیبا از نظام‌الدین صدیقی یکی از زبان‌زیب‌ترین آثار ادبی اوست که به زیبایی و عمق عشق و دلتنگی پرداخته است. در این غزل، شاعر به شکلی زیبا و معنوی درباره عشق و دلتنگی، زیبایی طبیعت و احساسات عاشقانه صحبت میکند و آن را به دوستان خود تقدیم میکند.سبک شعری و انتخاب کلمات این غزل، تاثیرگذاری و زیبایی بسیاری دارد و خواننده را به دنیایی از عشق و زیبایی هدایت میکند.