امام باقر علیه السلام نیز می فرماید: «...حضرت مهدی علیه السلام به سوی کوفه رهسپار می شود در آنجا شانزده هزار نفر ، مجهز به سلاح در برابر حضرت می ایستند؛ آنان قاریان قرآن و علماودانشمندان دینی هستند که پیشانی های آنان از عبادت زیاد، پینه بسته، چهره های شان در اثر شب زنده داری زرد شده و نفاق سراپای شان را پوشانده است. آنان یک صدا فریاد برمی آورند: ای فرزند فاطمه! از همان راه که آمده ای باز گرد، زیرا به تو نیازی نداریم. حضرت در پشت شهر نجف، از ظهر روز دوشنبه تا شامگاه بر آنان شمشیر می کشد و همه را می کشد».باد سرخی در زوراء می وزد که مردم نمی شناسندش. پس به عالمانشان پناه می برند و چنین می یابند که آنان بوزینگان و خوکانی گشته اند که صورتهاشان سیاه و چشم هاشان کبود است.