your browser not support this video

آری گلم! دلم! حرمت نگه دار؛ که این اشک ها خونبهای عمر رفته من است... سرگذشت کسی که هیچ کس نبود و همیشه گریه می کرد، بی مجال اندیشه به بغض های خود... تا کی مرا گریه کند؟ تا کی؟ و به کدام مرام بمیرد؟ آری گلم! دلم! ورق بزن مرا و به آفتاب فردا بیندیش که برای تو طلوع می کند با سلام و عطر آویشن...