در غیاب احزاب موضوع بررسی صلاحیت وزیران توسط نمایندگان بازار مکاره‌ای است. انواع گروه‌های مجلسی به تو مراجعه می‌کنند. از فراکسیون‌های سیاسی گرفته تا مجامع استانی، و منطقه‌ای و تخصصی و زبانی و کمیسیون‌های ذیربط و غیره. واقعا محشره. در هر صورت یکی از بزرگترین مشکلات ساختاری و فرایندی موجود و نحوه ارتباط دولت و مجلس است که مبتنی بر ارتباط تک‌تک وزیران با مجلس است. قاعدتا مجلس باید یا به هیات وزیران رای اعتماد دهد و یا ندهد. بررسی صلاحیت فردی یعنی گروکشی از تک‌تک وزیران و آغاز شکل‌گیری نطفه‌های ارتباط شخصی که در ادامه می‌تواند به روابط ناصحیح بینجامد.به هر روی، همه‌ی آن فرایندهای عجیب طی شده‌بود و روز رای اعتماد بود. من هیچ خوشحال نبودم. ضمن احترام به تک‌تک وزیران پیشنهادی، ترکیب را نمی‌پسندیدم ولی، روی انصراف و برگشت هم نداشتم. آقای رییس جمهور برای معرفی وزیران و دفاع از آن پشت تریبون قرار گرفت و اتفاق نادری رخ داد. ایشان گفتند که در باب مسکن با فلانی اختلاف نظر دارم. خوب اولین سوال این بود که پس چرا وی را معرفی کردی؟ البته باز پاسخ روشن بود. که سرجمع در حوزه حمل‌ونقل عملکرد وی درخشان است. اختلاف در این حوزه هم قابل حل‌وفصل است. به هرروی، نکته مهم در بیان ایشان این بود که ما باید در بافت‌های قدیم بکوبیم و بسازیم. و من با شگفتی به فرمایش ایشان گوش فرا میدادم و می‌بایست پس از ایشان برنامه مسکن را برای مجلسیان تشریح می‌کردم. کسانی که اندک آشنایی با برنامه‌ریزی در حوزه‌ی مسکن دارند می‌دانند که بکوبیم بسازیم نه ممکن است و نه پسندیده، بلکه بدترین سیاستی است که می‌توان اتخاذ کرد، همین سیاست است. اجرای این سیاست ممکن نیست چون هر قطعه زمین کوچک در بافت‌های فرسوده و یا حاشیه‌ای مالک دارد