اين قطعه مربوط به مراسم مناجات شب چهاردهم ماه رمضان در سال ۱۴۰۰ مى‌باشد كه در هیأت رایة‌العباس (عليه‌السّلام) اجرا شده است.براى دسترسى به آثار حاج محمود کریمی، می‌توانید به پايگاه اطلاع‌رسانی فطرس مراجعه نمایید. متن شعر:می‌دونم قبل از نیمه‌ی این ماهمنو می‌بخشی ان شااللهتا بنده‌ی توام آزادمنمیره خوبیات از یادممی‌خوام دوباره بنده‌ت باشمبرس به دادمچقد منو بخشیدیحسابش از دستم رفتبازم منو می‌بخشیالهی العفوگرچه افتاده رو زمین بارممی‌دونی امّا دوست دارممثه همیشه امّیدوارمکه وا کنی گره از کارمدلم رو با نگات آروم کنطاقت ندارمببین چه حالی دارمقرار دل رفت از کفاز ته دل می‌خونمالهی العفوچه تک و تنها، چه غریبونهیه نفر کنج این زندونهاسیر این شبای تارهرو خاک تیره سر میذارهکسی به جزء خدا از حالشخبر ندارهای صید بی‌بال و پر شفیع روز محشردخیلک آقا یا موسی بن جعفرتوی این زندون دیگه آزادهبدنش روی خاک افتادههنوز توی غل و زنجیرهرضا براش عزا می‌گیرهمحاله دخترش معصومهآروم بگیرهدرای زندون وا شدتوو آسمون غوغا شدشفیع این عالم، حاجتش روا شدبا عزای این غم شیداییدل عالم شد عاشوراییشهیدی که لبش خشکیدهبا نیزه‌ها کفن پوشیدهیه روز میاد توی محشر باسر بریدهجان اباعبداللهمنتقم آل‌اللهادرکنی یا مولا، بقیه‌الله