اين قطعه مربوط به مراسم مناجات شب هفدهم ماه رمضان در سال ۱۴۰۰ مى‌باشد كه در حرم امام رضا (عليه‌السّلام) اجرا شده است.براى دسترسى به آثار حاج محمود کریمی، می‌توانید به پايگاه اطلاع‌رسانی فطرس مراجعه نمایید. متن شعر:مرا به خاطر افتادنم به چاه، ببخشمرا به خاطر این عمق اشتباه، ببخشبه بزم موسم مهمانی‌ات مرا بپذیربه این شکسته‌ی آشفته‌دل، پناه‌ببخشنگاه مرحمتت را ز من دریغ مدارنگاه‌کن به دلم ذرّه‌ای نگاه‌ببخشاگر به چشم تو، شب‌زنده‌دارها خوبندنه قرص نان که به من نیز قرص‌ماه ببخشمن انتظار ندارم ببخشی‌ام امّابه ناله‌های علی در شب‌سیاه، ببخشنوشته‌اند به آهی، گناه می‌بخشیچو در بساط دلم نیست غیر آه، ببخشمخواه دوری‌ات، آفت به ریشه‌ام بزندچون آفتاب، خودت را به این گیاه ببخششبیه طفل خطاکار، اشک می‌ریزمنمانده‌است برایم جزء این سلاح، ببخشبه هرکه غیر خودت تکیه کردم، افتادمبیا به بنده‌ی افتاده، تکیه‌گاه ببخشحسین اگر که ببخشد، تو نیز می‌بخشیمرا به غربت آن شاه بی‌سپاه، ببخشبه کربلا نروم، راه توبه‌ام بسته‌استمرا ز کوی کریمان جدامخواه، ببخشمرا دوباره به آن صحن و بارگاه ببرمرا دوباره به آن صحن و بارگاه ببخش