این جمله به معنی آن است که گاهی اوقات، عدم آگاهی و جهل می‌تواند باعث شادی و خوشحالی شخصی شود. گاهی اوقات دانستن بیش از حد مسائل و فکر کردن زیاد می‌تواند به تنش و استرس منجر شود، اما وقتی که شخص درباره چیزها نادانی کند و از تفکر زیاد خودداری کند، ممکن است به شادی و رضایت بیشتری دست یابد. این جمله تاکید میکند که گاهی اوقات بهتر است که انسان‌ها از عواقب نادانی خویش برخوردار شوند و به راحتی از زندگی لذت ببرند.