دوشنبه های روستاگردی
روستای آسفاران، روستایی در دل کوه
پس از فراز و نشیب های بسیار در گردنه‌ها به روستایی رسیدیم کهه آخرین روستای طالقان و هم مرز با الموت است.
روستای آسفاران، روستایی کوچک که شاید جمعیت ساکن آن کمتر از صدنفر باشد. و اکثراً در ایام تعطیلات به روستا می‌آیند. در دل این روستا امامزاده سلیم و امامزاده موسی قرار دارند. با چرخی در روستا متوجه می‌شویم بافت قدیم روستا در اکثر خانه‌ها پابرجاست. بعضی از خانه‌ها خراب شده و بعضی دیگر با حفظ همان بافت بازسازی شده‌اند.
نام‌خانوادگی اکثر اهلی دربندی است. از مردم درباره زهراخانمی شنیدیم که مسن‌ترین فرد روستاست به خانه‌اش رفتیم اما متاسفانه او به مسافرت رفته‌بود. درخت مو و درخت گردو بیشترین درخت‌هایی است که در روستا به چشم می‌آید، چشمه‌ی های خروشانی که در اطراف روستا وجود دارد طراوت خاصی به روستا داده. روستا را ترک می‌کنیم و به این فکر می‌کنیم مردم در زمان‌های قدیم چگونه در این مسیر پر پیچ و خم رفت‌وآمد میکردند.