your browser not support this video

اين قطعه مربوط به مراسم مناجات شب عید فطر در سال ۱۴۰۰ مى‌باشد كه در حرم امام رضا (عليه‌السّلام) اجرا شده است. براى دسترسى به آثار حاج محمود کریمی، می‌توانید به پايگاه اطلاع‌رسانی فطرس مراجعه نمایید. متن شعر: چشم من میهمان دریا شد یا رضا گفتم و دلم وا شد حرمی را خدا به عالم داد هفتمین قبله‌گاه دنیا شد دل خود را به پنجره فولاد بسته بودم؛ به یک نظر وا شد من همان نذر مادری توام که نگاهم پر از تمنّا شد دل بی‌چاره‌ام که گم‌ شده‌بود در کرم‌خانه‌ی تو پیدا شد گنبد زرد آسمانی تو مرکز ثقل آسمان‌ها شد آشنا هستم، اهل ایرانم میهمان شه خراسانم حضرت عشق، افتخار منی روشنی‌بخش روزگار منی سند کشورم به نام تو بود تو تمامی اعتبار منی روی قولت حساب وا کردم قول دادی سه‌ جا کنار منی وقت جان‌دادن و حساب‌و‌کتاب روز محشر، تویی که یار منی یا علی‌الرضا، امام رئوف تو که یک عمر سفره‌دار منی از سر سفره‌ی تو نان خوردم برکت‌های کار و بار منی گنبدتت آفتاب کشور ما سایه‌ات مستدام بر سر ما تا هوای تو در سرم دارم میل پرواز در حرم دارم یا سریع‌الرضا به لب‌هایم لحظه‌هایی که می‌پرم، دارم سالیانیست عکس گنبد را در دل قاب باورم دارم تا تو را دارم و پناه منی چشم امیّد بر کرم دارم حال من در کنار تو خوب‌ است گرچه در دل، هزار غم دارم از همان کودکی از آن اوّل من غلام تو و علمدارم من بمیرم غریب جانت رفت جگرت پاره شد، توانت رفت به سرت یک عبا زمین‌خوردی چقدر بی‌صدا زمین‌خوردی مادرت را به یاد آوردی بین آن کوچه‌ها زمین‌خوردی جگرت از چه شعله‌ور شده بود بی‌تعادل چرا زمین‌خوردی زیر پایت، عبات باعث شد چون علی بی‌هوا زمین‌خوردی بین آن کوچه‌گاه با یاد غربت کربلا زمین‌خوردی تشنه دیدی که تشنه‌ای افتاد بین گ