قدر بیست‌و‌یکممان با سنگینی اندوهِ نبودنِ مردی همراه بود که با رفتنش جهان انگار یتیم شد.
لابلای حال و هوای نیایشمان با معبود، به یاد مولایمان زمزمه کردیم: به دو چشم خون‌فشانم؛ هله ای نسیم رحمت! بلکه غباری از کویش به سویمان بیاورد که توتیای چشمان اشکبارمان بشود.
در وصف علی هیچ نمی‌توان گفت؛ که شرح جوانمردی‌اش در واژه نمی‌گنجد.
نه خدا توانمش خواند، نه بشر توانمش گفت متحیرم چه نامم شه ملک لافتی را گوشه‌ای از حال و هوای ناب دعا و نیایش آیین شب قدر بیست و یکم ماه مبارک رمضان را که به صورت خودرویی در بوستان کوهستانی دراک برگزار شد، ببینید.