مبهمی‌گری درمانی به وضعیتی اطلاق می‌شود که در طول فرایند درمان، دستاوردها و اهداف روش‌های درمانی مبهم و نامعلوم باشند. این موضوع می‌تواند باعث افزایش استرس و ناراحتی برای فرد مورد درمان شود و اثربخشی درمان را کاهش دهد. برای جلوگیری از مبهمی‌گری درمانی، ارتباط واضح و برنامه‌ریزی متقابل بین متخصصین بهداشت روانی و مراجعه‌کنندگان ضروری است.