در این عنوان، اشاره به دو هنرمند بزرگ موسیقی ایرانی، یعنی غلامحسین لطفی و علی مردانی داریم که هر دو با اجراهای شاهکار خود، احساسات گوناگون مخاطبان را به خوبی به وجود می‌آورند. گریه تلخی که غلامحسین لطفی با صدای پر احساس و دلنشین خود به وجود می‌آورد، و اشکی که علی مردانی با نوای زیبا و ترسناک خود به چشمان مخاطبان می‌نشاند، نشان از عمق و تأثیرگذاری این دو هنرمند بر روی ادراک و احساسات ما دارد.