یه آدمایی هستند
یه روز میان و طوری توی خونه ی دلت
جاشونوسفت ومحكم می كنن
كه فكر یه روز رفتنشون كه بسرت می زنه
میفهمی كه نه! دیگه این دل , بعد اون تو سینه ت نباشه بهتره
بعضیا با خوبی هاشون
با مهربونی اشون
با از دل و جون مایه گذاشتناشون
با صبح و شب،ازعشقودوست داشتن گفتناشون
كاری بادلت، میكنن كه توروزی صدبارباخودت میگی
اگه قراره كه یه روزبره
كاش از اولِ اولش نمی اومد
اینطور آدما خیلی كمندولی هستند